شهید هاشمى نژاد از استادش مرحوم آیت اللّه کوهستانى تعریف مى‌کرد که در عمرم هرگز لباس غیر ایرانى نپوشیدم.
گاندى رهبر هند مى‌گوید:
حتّى از نمکى که تحت سلطۀ انگلیسى‌هاست استفاده نمى‌کنم.
او مى‌گفت: من طرز تفکّرم را از امام حسین علیه السلام گرفته‌ام، چون او تکّه‌تکّه شد و بچه‌هایش را فدا کرد، ولى نگذاشت عزّت و استقلالش خدشه‌دار شود.
از ابتدای اسارت، یکی از درجه دارهای عراقی وقتی مرا دید، چون ریشم بلند بود به فرماندهش گفت: من این را می خواهم.
افسر پرسید: می خواهی چه کار کنی؟
گفت: وقتی برادرم در جنگ کشته شد، مادرم از من خواست ده نفر از آن ها، مخصوصا پاسداران را بکشم. مادرم گفت: باید انتقام برادرت را بگیری، وگرنه تو را حلال نمیکنم. من هم می خواهم این یکی از آن ده نفر باشد.
فرمانده گفت: امکان ندارد. چون تعداد اسرا را گزارش داده ایم. اما او با بوسیدن صورت فرماندهش خیلی اصرار می کرد. تا بالاخره افسر را راضی کرد. سپس در حضور همه چنگ انداخت و ریشم را گرفت و مرا کشید و به کنار خاکریز برد. در این لحظه احساس کردم رگهای حیاتم در حال قطع شدن است. احساس سردی و بی محتوایی می کردم. کاملا منگ بودم. و با همه چیز بی ارتباط شدم. ناگهان اسلحه اش را به سمت من گرفت و گفت: إحنا عراق لو ایران؟ (این جا عراق است یا ایران؟)
عملیات رمضان اولین عملیات برون مرزی بود و ما سه کیلومتر در خاک دشمن پیش رفته بودیم که اسیر شدیم.
گفتم: ما أدری. (نمی دانم.)
گفت: أنتم متجاوزین لو إحنا؟ (شما متجاوز هستید یا ما؟)
گفتم نمیدانم.
و دوباره گفت: أنتم کافرین لو إحنا؟
گفتم: نمی دانم.
بعد گفت: أنتم مسلمین لو احنا؟ (شما مسلمانید یا ما؟)
این جا گفتم: هر دو مسلمانیم.
گفت: نه، نه. شما مسلمان نیستید. شما فرس، مجوس هستید. شما پیروان چه کسی هستید؟ شما زرتشتی و آتش پرستید. ما مسلمانیم. سپس از جیبش یک قرآن کوچک درآورد و گفت: این سند اسلام ماست. این به عربی و برای اعراب نازل شده. بر پیامبر عرب نازل شده است. برای شما چه چیزی نازل شده است؟
گفتم: این برای ما هم هست. ما هم نماز می خوانیم، قرآن می خوانیم.
او هم خندید و گفت: شما فرس، مجوس هستید. شما فقط آتش می‌پرستید و به خدا و قرآن اعتقادی ندارید.
گفتم: نه ما قرآن می خوانیم.
گفت چطور قرآن می خوانید؟ شما فارس هستید؟ قرآن عربی است. شما چه اطلاع دارید؟ بعد هم قرآن را باز کرد و به من داد و گفت: اگر راست میگی بخوان.
من
اول قرآن را نگرفتم. ولی دیدم با کلاشینکف به سینه ام اشاره کرد. چاره ای
نداری؛ حتما باید بخوانی. من هم گرفتم و از همان جایی که باز بود، شروع به
تلاوت کردم. آیاتی از سوره یس: ألم أعهد إلیکم یا بنی آدم أن لا تعبدوا
الشیطان إنه لکم عدو مبین* وأن اعبدونی هذا صراط مستقیم و لقد أضل منکم
جبلا کثیرا افلم تکونوا تعقلون
به این جا که رسیدم، مکث کردم. گفت:
یالا استمر؛ یعنی ادامه بده. من هم آیه آخر را دوباره خواندم: ولقد أضل
منکم جبلا کثیرا أفلم تکونوا تعقلون.
روزی سلمان، اباذر را به مهمانی دعوت کرد و اباذر نیز دعوت سلمان را قبول نمود و به خانه وی رفت.
هنگام صرف غذا سلمان چند تکه نان خشک را از کیسه بیرون آورد و آنها را تر کرد و جلوی اباذر گذاشت.
هر دو با هم مشغول میل غذا شدند. اباذر گفت: اگر این نان نمک نیز داشت خوب بود. سلمان برخاست و از منزل بیرون آمد و ظرف آب خود را در مقابل مقداری نمک گرو گذاشت و برای اباذر نمک آورد.
اباذر نمک را بر نان می پاشید و هنگام خوردن می گفت: شکر و سپاس خدای را که چنین صفت قناعت را به ما عنایت فرموده است.
سلمان گفت: اگر قناعت داشتیم، ظرف آبم به گرو نمی رفت.
